W urodziny Przemka mieliśmy zdobyć najwyższy szczyt Małej Fatry - Wielki Krywań (słow. Veľký Kriváň; 1709 m). pogoda zapowiadała się dziś cudownie, pełne słońce, rześko, bez upałów. Ponieważ plan zakładał dzisiaj 18 km a doświadczenie mówiło, że zawsze wychodzi więcej plan zakładał dziś wjechanie kolejką Vratna-chleb. Kolejka w postaci gondoli, wjeżdżała sprawnie zabierając ze sobą ok. 6 osób.
Ta trasa miała nam pokazać równe niespodzianki Małej Fatry i dziś wpadłam jak śliwka w kompot mimo, iż nasze kolana poczuły te zejścia. Mała Fatra jest przecudowna, jest takim malutkim skarbem pełnym niespodzianek.Regeneracja jednak była szybka i już jutro mieliśmy znów ruszyć, mimo, że większość uczestników wycieczki już założyła, że jutro nigdzie się nie ruszają. Dzisiejsze wejścia to jedynie 761 m, natomiast suma zejść to: 1886 m!
Trasa: wjazd kolejka Vratna - Snilovske sedlo - Velky Krivan - Sedlo bublen - Mały Krivań - Priehyb - Biele skaly - Suchy - Chata pod Suchym - Nezbudska Lucka
Po wczorajszym zachmurzeniu dzień mimo że chłodniejszy zapowiadał się pięknie. Według prognoz poranne chmury miały zniknąć. Tak też się działo. Kiedy wyjeżdżaliśmy były jeszcze mgły, a potem coraz lepiej.
Wjechaliśmy kolejką, żeby skrócić trochę czas, bo plany były dziś ambitne. Wjeżdżaliśmy z Rodzinką - czeską- w którymś momencie kolejka się zatrzymała a gondola zaczęła sie bujać na boki czego nie cierpię. tego samego zdania była Marzenka. W tym momencie Czech wyjął piersiówkę i chciał nas poczęstować domową śliwowicą :-) - na odwagę. Taki miły gest przyjaźni międzynarodowej.
Na górze poczekaliśmy na resztę wycieczki i ruszyliśmy zdobyć Wielki Krywań. Nazwa Krywań dosyć często pojawia się w słowackich nazwach. Tatrzański słynny Krywań to narodowa i święta góra Słowaków. ale Wielkim i Małym też nie pogardzają ;-) Podejście pod górę nie było ciężkie, dlatego raz dwa stanęliśmy na szczycie i mogliśmy zacząć sesje zdjęciową. Uwaga ten post to dużo zdjęć, bo nie sposób było się oprzeć tym widokom.
Na szczycie bardzo dużo ludzi. Jeśli będziemy tutaj jeszcze kiedyś, a jestem tego pewna to wyjdziemy wczesnie na szczyt, by pokontemplować widoki w mniejszym gronie.
Dookoła kolorowa od widoków.
Wielki i Mały Rozsutec w całej okazałości.
I jeszcze fotka grupowa autorstwa Strusia z naszego klubu PTTK:
Po długiej sesji zdjęciowej na najwyższym szczycie Małej Fatry ruszamy dalej w kierunku Małego Krywania. Trasa jest bajecznie widokowa. co chwile zatrzymywaliśmy się by zrobić zdjęcia. Trasa poprzecinana jest punktami z oznaczeniami szlaków i miejsc.
Taki niepozorny pagórek a tak świetnie się prezentuje:
I znowu skałki i to jest własnie fascynujące w Małej Fatrze, że krajobraz nie jest nużący, że co chwilę są fajne skałki, podejścia, widoki.
Znowu skałki:
Kolejny szczyt:
Na Sedlu Vrata trzeba podjąć decyzję czy idziemy przez skałki czy drogą okrężną. Wszyscy i tak spotkamy się w Chacie pod Suchym.
Jak myślicie jaka była nasza decyzja? Oczywiście, że przez skałki.
A tu widać na co musieliśmy się wdrapać i z czego zejść. To są Bile skały, warto tamtędy przejść.
I jest też Suchy. Na Suchym spotkaliśmy bardzo miłego Słowaka, który opowiedział nam o szczytach, które widać było ze szczytu. Panorama była rzeczywiście zacna. Tak się zasłuchałam, że nawet nie zrobiłam zdjęć.
Poniżej krzyż - herbowy symbol Słowacji, też na Suchým. Jest to Krzyż lotaryński. W tle widok na nasze Beskidy. Widzicie ciemne szare pasmo nad górami - to nasz polski osobisty smog.
W końcu zasłużony odpoczynek w chacie pod Suchym. Bursztynowy napój bardzo zasłużony. A moje serce skradł schroniskowy psiak:
Było jedno miejsce widokowe:
Rzeka widoczna poniżej to Wag. Piękne zakola.
Prawie nie mam już sił by podchodzić na zamek ale mijające osoby bardzo rekomendują więc idziemy ...
Stary hrad to praktycznie “brat bliźniak” Novego Hradu - zamku po drugiej stronie miejscowości Nezbudska Lucka. Zamki pochodzą z przełomu XIII i XIV w., stanowiły ważny element na szlaku handlowym przebiegającym przez słowackie ziemie. Stary Hrad jednak z czasem tracił na wartości, ze względu na ciągłą rozbudowę nowego zamku i wzroście jego znaczenia. Tak naprawdę historia pokazuje, ze rzadko kiedy zamki w tak bliskiej odległości były stale utrzymywane. Raczej zawsze było tak, że jeden zyskał na znaczeniu kosztem drugiego. Utrzymaniu dwóch zamków jest oczywiście droższe niż jednego.
A całkiem zapomniałam wspomnieć o tym, że czerwony szlak którym miejscami dzisiaj szliśmy to E3 - trasa długodystansowa łącząca brzegi Atlantyku z Morzem Czarnym. Trasa o długość ok. 7 500 km, przebiega przez 12 krajów (Turcja, Bułgaria, Rumunia, Węgry, Słowacja, Polska, Czechy, Niemcy, Luksemburg, Belgia, Francja, Hiszpania). Niekrycie źródła nie zaliczają Turcji do tego szlaku z uwagi na brak wytyczonych oficjalnie szlaków. Jest to szlak o znaczeniu międzynarodowym, wchodzący w skład 11 europejskich szlaków wędrówkowych. Odcinek z Węgier do wschodniej części Niemiec pokrywa się w większości z przebiegiem dawnego Międzynarodowego Górskiego Szlaku Przyjaźni Eisenach-Budapeszt, który włączono w trasę E3 po upadku komunizmu w Europie wschodniej. W Polce szlak ten posiada dwa odcinki: sudecki i karpacki. Pierwszy, o długości ok. 300 km, prowadzi przez większość pasm górskich Sudetów: z Jakuszyc, przez Góry i Pogórze Izerskie, Góry Kaczawskie, Rudawy Janowickie, Góry Wałbrzyskie, Góry Sowie, Bardzkie, Złote, Bialskie, Masyw Śnieżnika, aż do przejścia granicznego w Boboszowie. Jest znakowany kolorem niebieskim (odcinki łącznikowe do przejść granicznych zielonym i żółtym). Drugi odcinek, karpacki, posiada natomiast długość ok. 160 km. Wiecie co robiłaby, gdybym nagle wygrała 6 w totolotka? Tak! Wybrałabym jakiś długodystansowy szlak i poszłabym przed siebie ... No i zabrałabym Przemka ;-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz